-
1 łup|ić
impf Ⅰ vt 1. przest., książk. (grabić) to sack przest. [wieś, miasto]; to rob [ludzi, dobytek]; to plunder [statek] ⇒ złupić 2. (okradać) [rząd, instytucja] to rob [obywateli, klientów] ⇒ złupić 3. (obdzierać) łupić korę z drzewa to strip the bark off a tree Ⅱ vi pot. 1. (walić) [fale, pioruny] to crash; [artyleria, karabiny] to blast away pot. 2. (grać) łupić w pokera to play pokerThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > łup|ić
См. также в других словарях:
łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… … Słownik języka polskiego
